روان شناسی و کودکان استثنایی

نوجوانان! از این مرز فراتر نروید
چه کنیم تا گرفتار روابط و دوستی‏های ویران‌گر نشویم؟

دوران نوجوانی هم از نظر نوجوانان و هم از نظر والدین ، دورانی دشوارتر از سالهای کودکی قلمداد می شود. نوجوانی دوره ای از رشد است که از بلوغ تا بزرگسالی ادامه می یابد . در ضمن دوره نوجوانی ،سنینی است که در آن روابط اجتماعی و دوستانه افزایش یافته و اهمیت آن در زندگی فرد روز به روز بیشتر می شود. در این سال ها نوجوانان اغلب ساعات روز را با دوستانشان سپری می کنند. در این دوران، نوجوانان به دنبال دوستان و معاشرانی هستند که بخواهند اوقات خود را با او بگذرانند، رازهای خود را با او در میان گذارند، بگویند و بشنوند و با دوستی ها برای خود شور و نشاطی آنی فراهم سازند. لذا با توجه به اهمیت و نقش روابط اجتماعی در دوران نوجوانی به نظر می رسد که برخی از نوجوانان درگیر روابط و دوستی هایی می شوند که چندان به صلاح آنها نبوده و گاه همین روابط اثرات سوء و حتی جبران ناپذیری را برای آنها به ارمغان می آورد. لذا در ادامه این یادداشت قصد داریم توصیه های کلی به نوجوانان ارایه دهیم تا بیشتر مراقب ارتباطات اجتماعی خود بوده و به این ترتیب کمتر دچار مشکل شوند:

کنترل بیشتر بر نظام فکری و عقلانی
زندگی ما بازتاب کامل باورهای ماست. ما وقتی باورهایمان را نسبت به خدا، خود، زندگی و دیگر انسان‏ها تغییر می‏دهیم، زندگی‌مان هم تغییر می‏کند.

دوره نوجوانی ،سنینی است که در آن روابط اجتماعی و دوستانه افزایش یافته و اهمیت آن در زندگی فرد روز به روز بیشتر می شود
انسانی که بر این باور است که خودش خالق سرنوشت خود است، با انتخاب‏ها و استفاده صحیح از فرصت‏های زندگی، آینده‌اش را می‏سازد و آن موقع است که خودش را به دست شانس نمی‏سپارد؛ بلکه با بلندهمتی و تلاش مستمر، به یاری خدای رحمان، آینده‌ای زیبا برای خود خلق می‏کند و از لحظه لحظه زندگی‌اش، لذت می‏برد و امیدوارانه به دستاوردهای بیشتر و بالاتر می‏اندیشد.

علت ناآرامی‏بسیاری از مردم را باید در نوع اندیشه آنها درباره زندگی جستجو کرد. برخی تصور می‏کنند که هر چه رنج و مشقت است، گریبان آنها را گرفته است. این افراد از کاه، کوه می‏سازند و همواره از روزگار و بخت بد خویش می‏نالند.

تجارب نشان داده است کسی که دچار رفتار خود تخریب‌گر و احساسات منفی می‏شود و تن به رابطه‌ای نسنجیده می‏دهد، علاوه بر از دست رفتن سرمایه‏های انسانی و معنوی، خود را زشت و کوچک کرده و از جایگاه بلند انسانی‌اش غافل شده است.

اصل حذف
خیلی از چیزهایی که داریم، بی‌مصرفند و نه تنها نیازی به آنها نداریم، بلکه مشکل‌ساز هم هستند؛ مانند باورهای فرصت‌سوز، عادت‏های بد، صفات فردا سوز، دوستان ناباب، روابط فرصت‌سوز و آینده‌سوز و ... و تا وقتی که این ضد

 ارزش‌ها در باغچه هستی‌مان وجود دارند، انتظار روییدن گلی زیبا در کارگاه وجودمان، منطقی نیست.

امام علی علیه السلام می‌فرماید: پسرم! از دوستی با نادان بپرهیز؛ چه او خواهد که تو را سود رساند؛ امّا دچار زیانت گرداند و از دوستی بخیل بپرهیز؛ چه او آن چه را سخت ‏بدان نیازمندی، از تو دریغ دارد و از دوستی تبهکار بپرهیز که به اندک بهایی تو را ‏بفروشد و از دوستی دروغگو بپرهیز که ‏او سراب را ماند؛ دور را به تو نزدیک و نزدیک را به تو دور نمایاند.

امام علی علیه السلام همچنین می‌فرماید: از مراکز بدنام و مجالسی که مورد سوء‌ظن است، ‏بپرهیز؛ زیرا رفیق بد، همنشین خود را فریب می‏دهد [و او را به کارهای ناشایست ‏وامی‏دارد].

ادامه مطلب...